"Ξέμπαρκα λόγια"

Το μονοπάτι – Αν θες να φτάσεις στον προορισμό σου, περπάτα αργά και αποφασιστικά. Πώς; Βιάζεσαι, γιατί σε τρομάζουν οι κραυγές των λύκων; Σίγουρα, φίλε μου, έχεις πάρει το σωστό μονοπάτι;

Η δύναμη της αδυναμίας – Οι άνθρωποι λατρεύουν να βλέπουν τις αδυναμίες σου. Πολλές φορές σε αναγκάζουν να τις δείξεις εσύ. Μα απεχθάνονται να βλέπουν τη δύναμή σου, ειδικά όταν καταλάβουν πως μπορείς να τους γυρίσεις την πλάτη. Και τότε ακονίζουν τα πιο κοφτερά τους μαχαίρια...

Πνευματική διαύγεια – Εκείνες τις πρώτες ώρες μετά το ξύπνημα ο άνθρωπος έχει τις καλύτερες πνευματικές δυνατότητες. Γι’ αυτό και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έπαιρνε πολλούς και μικρούς ύπνους. Εμείς ξυπνάμε και τρέχουμε να δημιουργήσουμε με το σώμα πράγματα. Μα μας μένει το απόγευμα, θα μου πεις, να παίξουμε και με το πνεύμα μας. Τότε όμως είναι που βγαίνουν κουρασμένες σκέψεις και λόγια. Τα κουρασμένα μυαλά είναι αυτά που φέρνουν και τα πιο μεγάλα μπερδέματα. 

Η κλονισμένη πίστη – Χάνεις την πίστη σου σε κάτι μεγάλο, όταν περνάς πολλές ώρες με τα μικρά και τα ταπεινά. Το ότι τα μάτια σου με τον καιρό μπορούν να μεγαλώσουν όλα τα πράγματα, δεν σημαίνει πως όλα ανήκουν στο μεγαλείο.

Το τραγούδι – Όταν θέλησα να τραγουδήσω ένα μελαγχολικό τραγούδι στους φίλους μου, όλοι έκλεισαν τα αυτιά τους. Όταν όμως τους είπα ένα χαζό τραγουδάκι, με επευφήμησαν. Από τότε πάντα τραγουδάω μόνος μου τα μελαγχολικά μου τραγούδια.

Η άνοιξη – Ο ερχομός της άνοιξης θα πρέπει να μας βρίσκει μονάχα πιο δυνατούς που βγήκαμε ζωντανοί από έναν ακόμα βαρύ χειμώνα. Μα άμα έχεις περάσει το χειμώνα μέσα στη θαλπωρή και τις ανέσεις, πώς θες να αναγεννηθείς την άνοιξη;

Οι Τομαριστές – «Εμείς είμαστε το νόημα της ζωής», φωνάζουν αυτοί και βρωμίζουν τα πάντα γύρω τους. Από τότε που ο μέτριος άνθρωπος θεοποίησε το τομάρι του, μας σιχάθηκαν και οι Θεοί. 

Ο Τομαριστής εχτρεύεται ό,τι πιο υψηλό υπάρχει στον άνθρωπο, γιατί γνωρίζει πως δεν υπάρχει τίποτα από αυτό μέσα του.

Η γνώση της μετριότητας του είναι αυτή που τον κάνει να θέλει τόσο πολύ να σώσει το τομάρι του. Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα θυσίαζαν τα πάντα για τις ιδέες τους, αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει. Γι’ αυτό ξερνάει το δηλητήριό του σε οτιδήποτε μεγάλο, που δεν μπορεί να καταλάβει. 

Οι Τομαριστές δεν είναι τίποτε άλλο παρά δηλητηριαστές της ζωής. Κρατούν τον άνθρωπο κάτω, γιατί ξέρουν πως εκεί έρπουν καλυτέρα τα φίδια και τα σκουλήκια. Και αλλοίμονο σε αυτόν που έχει φτερά και θα πρέπει να περάσει μέσα από τους Τομαριστές για να πετάξει...

Διαβάστε ακόμα: "Ο μελλοθάνατος"