"Ερχόμαστε..."

Ερχόμαστε από πολύ μακριά... Μέσα από κακοτράχαλους δρόμους και δύσβατα μονοπάτια, από εκεί όπου οι θεοί δείχνουν να μην έχουν εγκαταλείψει τον άνθρωπο στην μοίρα του. Αλλά και οι άνθρωποι εκεί δεν ξέμαθαν να ευχαριστούν τους θεούς. Με γέλια, με τραγούδια και χορούς προσεγγίζουν τους θεούς, και όχι με ψεύτικες προσευχές.

Έχουμε ξεχάσει τ' όνομα μας, μα δεν έχουμε λησμονήσει την καταγωγή μας. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πως υπάρχουν ακόμα σκοτεινά βασίλεια. Δεν είμαστε λάτρεις μόνο του φωτός, αλλά και τι ζωή θα υπάρξει, όταν κυριαρχήσει το σκότος;

Ερχόμαστε από τις εσχατιές της γης. Εκεί που ακόμα υπάρχουν ελεύθεροι άνθρωποι, εκεί όπου υπάρχουν ακόμα χαρές. Εκεί όπου τα πουλιά τραγουδούν ακόμα μαγευτικά τραγούδια για τη φύση και ο άνθρωπος έχει αυτιά για να τα ακούσει.

Εκεί όπου οι άνθρωποι δεν έμαθαν να προσκυνούν το χρήμα, δεν ζουν για το χρήμα και δεν σκοτώνουν για το χρήμα.

Εκεί υπάρχουν ακόμα βιβλία που έχουν κάτι να πουν στον άνθρωπο, βιβλία γραμμένα με αίμα και πόνο. Στην άκρη της γης μόνο οι δημιουργοί είναι αυτοί που δεν γελούν. Ξέρουν πως η δημιουργία φέρει ευθύνη και πόνο.

Λατρεύουμε τα βουνά - τα ύψη μάς θυμίζουν ό,τι πιο υψηλό φέρει μέσα του ο άνθρωπος. Μισούμε τις χρυσές μετριότητες και όσους τραβάνε για κάτω και συμπαρασύρουν και άλλους στο διάβα τους.

Ερχόμαστε από τις μακρινές θάλασσες. Δεν φέρνουμε δώρα ακριβά, αλλά δεν ερχόμαστε και για να κλέψουμε σαν πειρατές. Ταξιδεύουμε όταν υπάρχουν μανιασμένα κύματα και ρίχνουμε άγκυρες στη νηνεμία.

Οι υποσχέσεις μας είναι βγαλμένες από τα δάκρυά μας και οι ελπίδες μας από το γέλιο μας. Δεν περιφρονούμε το παρελθόν, γιατί πιστεύουμε στο μέλλον και στο παρόν.

Στα παιδιά μας μαθαίνουμε να πολεμούν χαρούμενα και να οπισθοχωρούν λυπημένα. Μα ποτέ να μην τα παρατούν και να μην μάθουν να ζουν με σκυφτό το κεφάλι...

Ερχόμαστε όχι για να μείνουμε – όποιος μένει στάσιμος για πολύ καιρό ξεμαθαίνει τη ζωή. Περαστικοί είμαστε, αλλά σαν δυνατή βροχή και δυνατός αγέρας. Μεγαλώσαμε μέσα στις καταιγίδες και μάθαμε να χαμογελάμε ακόμα και όταν πέφτουν αστραπές...

Ερχόμαστε από την κοιλάδα τους Χάους κι εκεί θα γυρίσουμε, όταν τελειώσει το μακρύ μας ταξίδι...