Θυμάσαι που τραβήξαμε για την Ανατολή, μα ο δρόμος μας έβγαλε
στην Δύση; – πόση απογοήτευση νιώσαμε όταν όλα γύρω μας έγιναν πιο σκοτεινά. Θυμάσαι
που ορκιζόμασταν πως όλη η ζωή μας θα μοιάζει καλοκαίρι; - λυπημένους και απογοητευμένους μας βρήκαν τα πρωτοβρόχια!
Ήταν
μια κοπέλα η Μυρτώ, είχε μπει στη εφηβεία για τα καλά. Άβγαλτη αγάπησε έναν
ξένο, πραματευτή.Ήταν τότε στις παλιές εποχές
που ο έρωτας έμενε συνήθως στα μάτια και στην καρδιά. Αγνές εποχές, αγνοί
άνθρωποι, αγνοί και οι έρωτες.
Που χάθηκες, ρε ερημίτη ολόκληρο τον
χειμώνα; έλιωσαν τα χιόνια και ακόμανα φανείς. Μην αποφάσισες να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου κατάμονος και ξεχασμένος; μην αποδήμησες εις Κύριον χωρίς να πολύ πιστεύεις σε άλλες ζωές; μην ανέβηκες πολύ ψηλά και έχασες τα μυαλά σου;