"Ο μελλοθάνατος"

Έτος 2038. Φυλακές υψίστης ασφαλείας, Χαλκίδα. Τα έξυπνα κελιά φιλοξενούν εκεί ανθρώπους επικίνδυνους, που η κοινωνία είχε αποφασίσει πως υπήρχε μόνο μια τιμωρία γι' αυτούς – ο θάνατος.

Ένα από τα εγκλήματα που είχε σίγουρη καταδίκη τη θανατική ποινή ήταν και τα εγκλήματα τιμής. Τιμή, μια λέξη που είχε πάψει εδώ και χρόνια να υπάρχει στο λεξιλόγιο των ανθρώπων. Θα έπρεπε να είχε εξαλειφθεί και από το μυαλό τους και από τις πράξεις τους.

Και εκεί που αυτοί που κινούσαν τα νήματα πίστευαν πως τα είχαν καταφέρει, όλο και κάποιος έκανε ένα έγκλημα τιμής και έπρεπε να εξαφανιστεί... Τιμή ήθελαν να υπάρχει μόνο στα ράφια των έξυπνων σούπερ μάρκετ, κι όχι στον άνθρωπο ως κώδικας αξίων.

Η εγκληματικότητα είχε γίνει καθημερινό πια φαινόμενο στις πόλεις. Δεν ήταν μονάχα από τη φτώχεια και την αδικία που βασίλευε παντού, αλλά σημαντικός παράγοντας ήταν και το ότι ο άνθρωπος είχε χάσει άξιες και ιδανικά.

Η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία. Ο άνθρωπος είχε γίνει αναλώσιμος. Όλα ήταν τεχνητά, όλα ψεύτικα, όλα «έξυπνα» παντού γύρω σου, που κατάντησαν τον άνθρωπο καθυστερημένο.

Αλλά υπήρχε και κάτι χειρότερο που μπορούσε να διαπράξει ο άνθρωπος στο έτος 2038 – την ανυπακοή στον παγκόσμιο νομοθέτη. Η τιμωρία γι' αυτό ήταν δημόσιος εξευτελισμός και γρήγορος θάνατος.

Ο παγκόσμιος νομοθέτης ήταν πάνω από θεούς κι ανθρώπους και αλλοίμονο σε αυτόν που δεν ήθελε να το καταλάβει. Μετά τη μεγάλη φτώχεια της δεκαετίας του 2020, που έπληξε σχεδόν το σύνολο της ανθρωπότητας, ήρθε σαν σωτήρας να δώσει γη και ύδωρ στους πεινασμένους. Τι σημασία είχε αν ζητούσε πλήρη υποταγή; Τι σημασία είχε πως στα πόδια του μπροστά θάφτηκαν λαοί και ό,τι αυτοί κουβαλούσαν μαζί τους; Το τίμημα ήταν βαρύ, αλλά ο εξαθλιωμένος άνθρωπος δεν έχει ποτέ καθαρή ματιά. Είναι ανίκανος να κοιτάξει προς τα μπρος, ενώ εύκολα αποστρέφει το βλέμμα κι από το παρελθόν του.

Στο κελί 8 ο Αντύπας περίμενε την εκτέλεσή του. Είχε εγκληματήσει για την αδελφή του, για την τιμή του, για το αίμα του. Θόλωσε, όταν κατάλαβε πως η άνετη ζωή που έκανε η αδελφή του ήταν αποτέλεσμα ακριβών δώρων που λάμβανε για τις υπηρεσίες που πρόσφερε σε κυρίους της αυλής.

Χώθηκε μια νύχτα κρυφά στην αυλή και την είδε να χαζογελάει και να χαϊδολογιέται με κάτι χούφταλα. Αυτούς που ο παγκόσμιος νομοθέτης τους επιλέγει προσεκτικά, τους εκπαιδεύει προσεκτικά και τους τοποθετεί σε καίρια πόστα για τη διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης. Έφτυσε δυο-τρεις, καθάρισε δυο-τρεις και την άλλη μέρα πήγε και παραδόθηκε.

Η αδελφή του χάθηκε. Ποτέ δεν έμαθε κανείς γι' αυτήν. Εξάλλου δεν ήταν περίεργο άνθρωποι που δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν πια το σύστημα, να χάνονται ξαφνικά και να μην μαθαίνει κανείς τι απέγιναν.

Ο έξυπνος θάνατος περίμενε τον Αντύπα. Μέσα στην εβδομάδα θα του χορηγούσαν μέσα στο βραδινό φαγητό του μια ουσία που σε 10-12 ώρες θα τον καθιστούσε εγκεφαλικά νεκρό. Τα όργανά του θα πήγαιναν είτε σε πειράματα, είτε σε μεταμόσχευση σε ανθρώπους τους συστήματος.

Δεν πειράζει που δεν είχε υπογράψει ο Αντύπας πως μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα όργανά του μετά θάνατον. Είχε υπογράψει ο παγκόσμιος νομοθέτης και αυτουνού η υπογραφή ήταν ανώτερη των πάντων.

Οι σκέψεις του Αντύπα, η τελευταία του επιθυμία ίσως μας απασχολήσουν σε άλλο κεφάλαιο. Ο παγκόσμιος νομοθέτης ίσως πρέπει να μας απασχολήσει πιο σοβαρά...