"Οι διαπραγματευτές"

Μα δεν διαβάζεις και ένα καλό νέο από το μέτωπο, πατριώτη. Πάλι δεν τους βγαίνουν τα κουκιά. Ούτε κουκιά δεν μπορούν να μετρήσουν αυτοί. Βέβαια τα δικά τους τα κουκιά ξέρουν να τα αυγατίζουν – χρεωκοπημένη χώρα και να αμείβονται πλουσιοπάροχα οι βουλευτές...

Είχαμε την τηλεόραση, τώρα έχουμε το διαδίκτυο. Αν ξεχαστείς λίγο και αφεθείς στην επικαιρότητα, πάει σου σάλεψε. Όλο κάτι λαμογιές, ψευτομαγκιές – βαρετοί άνθρωποι. Τουλάχιστον στο διαδίκτυο διαβάζεις, αλλά δεν τους βλέπεις. Η θέα τους είναι αποκαλυπτική για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Έχει παρακάτω, θα μου πεις; Πού να ξέρω εγώ αν φτάσαμε πάτο ή έχει ακόμα κατρακύλα; Τα αφορολόγητο κατεβαίνει, αλλά για τους βουλευτές ανεβαίνει. Να τσεπώνουν το χρήμα καθαρό για να υπογράφουν ό,τι μπαίνει στη Βουλή.

Διαβάζεις αυτό και τραβιέσαι όχι σε σπηλιά, σε πηγάδι βαθύ. Και κοντράρονται ποιος θα βάλει πιο πλατιές υπόγραφες. «Το μνημόνιο είναι ευλογία, σώζει» τους ακούς να λένε και κτίζεις και την πόρτα της σπηλιάς...

Και οι κουμπαριές περνούν καλά και οι θυγατέρες τα τσεπώνουν χοντρά. Λεφτά πάντα θα υπάρχουν για να ταΐζονται αυτοί και τα σόγια τους και οι παρατρεχάμενοι, αυτοί που κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

Με ρωτάς αν έχουν σχέδιο για να βγούμε από την κρίση... Κάτσε καλά, ρε, τους βλέπεις για τέτοιους; Αφού δεν τους αγγίζει η κρίση, γι' αυτό και δεν πολυγουστάρουν τα πλαν Β.

Τους πήραν χαμπάρι και οι Ευρωπαίοι πως είναι πουθενάδες και πηγαίνουν στη διαπραγμάτευση με χεσμένα τα βρακιά και το μόνο που λένε είναι «εμείς, κύριοι, δεν πρόκειται να πούμε ένα Όχι, αλλά θα διαπραγματευτούμε σκληρά».

Αλλά και οι Ευρωπαίοι, άλλα λαμόγια αυτοί! Αφού βλέπεις, ρε αδελφέ μου, πως οι δικοί μας δεν το έχουν το γαμημένο, δεν μπορούνε. Της πλάκας είναι πολιτικοί, χαβαλέδες του κερατά. Δεν το βλέπουν πως αυτοί δεν πρόκειται να μας σώσουν – δεν νοιάζονται για να μας σώσουν...

Άρα ούτε και συ, Ευρωπαίε, θες να με σώσεις. Και φοβάμαι πως δεν θες μόνο το χρήμα να μου πάρεις...