"η δύση της δύσης"

Τι να κάνει και ο δυτικός - ντύθηκε αλτρουιστής και τώρα του έρχεται ο λογαριασμός. Είπαμε, όλοι πληρώνουν το τίμημα...

Κυρώσεις αποφάσισε η Ούρσουλα, μαζί με πέντε χαρτογιακάδες. Ο ντουγάνης που ακόμα χωνεύει το αφήγημα της πανδημίας - "να τους σκίσουμε στις κυρώσεις, βροντοφώναξε. Να τους λιώσουμε τους Ρώσους, να μην σηκώσουν κεφάλι, ποτέ.

Βέβαια δεν του είπαν πως τις κυρώσεις δεν θα τις πληρώσουν οι Ούρσουλες, αλλά θα βγουν από την τσέπη του. 

Μια περίεργη δημοκρατία έχει τελικά αυτή η δύση. Πάντα έρχεται ο λογαριασμός στον λαό, αλλά ποτέ δεν ρωτάται για τίποτα. 

Το να ξεκινάς κουβέντα, ο κακός Πούτιν και οι άγγελοι της δύσης είναι πια κουραστικό. Είπαμε πως ο κακός Ρώσος είναι από την άλλη πλευρά, ας κοιτάξουμε καλύτερα τα του οίκου μας. 

Ο οίκος μας που ενώ κρέμεται στην είσοδο του μια παλιά, σκουριασμένη ταμπέλα -" δημοκρατία και ελευθερία για όλους" ρέπει, προς έναν κρυφό ολοκληρωτισμό. 

Καμιά αλήθεια δεν επέζησε στηριζόμενη στον φόβο του σπαθιού. Κραδαίνοντας την σπάθα εφορμούν οι φύλακες της μιας και μοναδικής αλήθειας. 

Η πλαδαρή δύση, η γερασμένη δύση αρνείται να καταλάβει πως όλα δεν είναι λεφτά. Το δυτικό όνειρο αράχνιασε, το δυτικό όνειρο ξερνά και εκδικείται! 

Όλες οι αυτοκρατορίες βασίλεψαν όσο τους επέτρεψαν τα τείχη τους. Εσύ καημένη Ευρώπη,  γκρέμισες τα τείχη μόνη σου...

Βαφτίσαμε την σαπίλα πρόοδο. Μας κυβερνούν αυτοί με τα σαπισμένα δόντια, γι αυτό θέλουν να απαγορέψουν τα χαμόγελα. 

Και η κατάρα μας είναι πως ονειρευόμαστε χωρίς να πιστεύουμε πια στα όνειρα. Μονάχα στο ευρώ πιστεύουμε και σε μια πολίτικη ποταπότητα. 

Ο δυτικός άνθρωπος έχει ξεχάσει να γελά, να χαίρεται να ζει, αλλά έχει MacDonald's, Zara, Starbucks, έχει ακόμα και pornhub για να  αντέχει την μαλακία του...

Θεωρεί πως κόβοντας το πλαστικό καλαμάκι θα πάει στον παράδεισο - δεν βλέπει πως τον βαρκάρη τον νοιάζουν μόνο οι οβελοί. 

Έμαθε να θεωρεί τα ανεμιστηράκια και τα καθρεφτάκια σαν την σωτηρία της ενεργείας. Μια βίαια διαφοροποίηση του οικοσυστήματος συμβαίνει εδώ. Η δήθεν φυσιολάτρες κάνουν πως δεν το βλέπουν. 

Ο δυτικός άνθρωπος μαθαίνει σιγά σιγά να ντρέπεται για την σημαία του. Υπερηφανεύεται όταν σηκώνει ευκαιριακά ξένες σημαίες - σήμερα της Ουκρανίας, αύριο της Ουρανίας. Και νιώθει πολίτης του δυτικού κόσμου, όταν συμμετέχει σε καρναβάλια με πολύχρωμες σημαιούλες. 

Υ.γ.1 αλήθεια ποσό καλύτερος έγινε ο κόσμος μας, μετά το βάναυσο τέλος του Καντάφι, του Σαντάμ και του Μιλόσεβιτς; Άξιζαν τα εκατομμύρια που έγιναν μάρτυρες για την πολιτισμένη δύση;  

Υ.γ.2 η χοντρή πένα τα έγγραψε αυτά - άντε να την βρείτε...