Για κοίτα κάτι περίεργα πράγματα. Ο ερημίτης στους πρόποδες του βουνού, μέσα στο καταχείμωνο. Δεν μοιάζει για χαμένος, φαίνεται να ξέρει που βαδίζει...
"Ερημίτη, χάθηκες; Παράξενο μου φαίνεται να σε συναντώ εδώ τέτοιον καιρό. Το μάτι σου όμως είναι ήρεμο, μια δημιουργική μάτια, φαίνεται πως βγάζει."
"περιδιαβαίνω σε μέρη παράξενα για μένα, είναι αλήθεια. Και ο καιρός δεν είναι αυτός που βοηθά τις παραπλανήσεις. Από καιρό όμως με τρώει μέσα μου ένας καημός - ένα όνειρο σαν να ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί.
Εκεί πάνω στην σπηλιά υπάρχουν στιγμές που δεν παλεύεται η καθημερινή αταραξία. Ειδικά το καλοκαίρι μοιάζει ατελείωτο στα μεγάλα ύψη. Είμαστε περίεργα όντα τελικά εμείς οι ερημίτες - ξανανιώνουμε μέσα στο καταχείμωνο και μας πιάνει μια αθεράπευτη βαρεμάρα, όταν ο ήλιος καίει ψηλά στον ουρανό.
θα μου πεις μαζεύεις ξύλα. Μια τέχνη που σε κρατάει στην ζωή και σε ταξιδεύει πίσω, να συναντήσεις τους προγονούς σου. Μια αναγκαία τέχνη σε μια εποχή που μοιάζει, να απεχθάνεται το παρελθόν της.
Άμα μπεις τώρα στην μεγάλη πολιτεία, θα δεις πολλούς ανθρώπους με περίεργη περπατησιά - είναι αυτοί που έφαγαν το παραμύθι, πως πρέπει να απομακρυνθούμε από το παρελθόν, για να έχουμε ένα καλύτερο αύριο. Το αύριο φαντάζει πιο ζοφερό από ποτέ - αλλά αυτοί εκεί, φτύνουν τα παρελθόν σαν κάποιος να τους έχει υπνωτίσει...
Ψάχνω να βρω ένα παλιό αγρόκτημα για να περνάω τα καλοκαιριά μου. Να πηγαίνω στα χειμαδιά μέσα στο κατακαλόκαιρο - ποιος θα με πάρει στα σοβαρά;"
"Αγρόκτημα; - περίεργα σχέδια έχεις ερημίτη. Μα δεν έχεις ακούσει πως τα χωράφια εγκαταλείπονται; Ερημώνουν τα χωριά, η ύπαιθρο μαραζώνει;"
"ακουστά τα έχω αυτά. Όταν ο άνθρωπος μεγαλώνει μέσα στις ανέσεις, φυσικό είναι να τον τρομάζει η δυσκολία που μπορεί να έχει η γη. Αλλά τελικά και η μεγάλη πολιτεία, τι έδωσε στους ανθρώπους; - φτώχεια και αδιέξοδα.
Κάψαμε τις καλαμιές ένα βράδυ μέσα σ΄ ένα μεθύσι και τρέξαμε να γίνουμε σκλάβοι των 300 ευρώ. Και βλέπεις τώρα πως μεγαλώνει η σκλαβιά μέσα στην πολιτεία; Το ότι έχουμε ψηφιακές αλυσίδες δεν κάνει την σκλαβιά μας πιο ανώδυνη.
Κανείς δεν υποψιάστηκε στην αρχή, πως οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στους αγρότες για να γίνουν καλύτεροι, αλλά για να μάθουν να ζουν από τα έτοιμα - η μαλθακότητα ήταν τελικά που επιδοτήθηκε...
Όταν σκορπάς χρήμα, λογικό είναι να ξυπνάς την απληστία που κρύβεται σε πολλούς ανθρώπους - μην νομίζεις πως αυτοί που μοιράζουν λεφτά, έχουν πάντα καλούς σκοπούς.
Ακόμα και οι κλοπές που γίνονται και κλείνει τα μάτια η πολιτεία, είναι μια προσπάθεια να απομακρύνουν τον άνθρωπο από το να είναι αυτάρκης.
Υ.γ. έπεσε η νύχτα και ο ερημίτης έπρεπε να γυρίσει στην σπηλιά του - αύριο θα ξανακατέβαινε για να ψάξει αυτό που ζητούσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου