"ένα υποθετικό σενάριο"

Ένα υποθετικέ σενάριο μέσα στην γενική παράνοια που ζούμε. Εάν πιστεύεις πως αυτοί που κρατούν τις τύχες τούτου του κόσμου, είναι απεσταλμένοι του Θεού, σταμάτα να διαβάζεις. 

Εμείς χανόμαστε γιατί έτσι ήταν απλά να χαθούμε. Ή συνεχίζουμε απλώς να υπάρχουμε, σε μια άβουλη κατάσταση. 

Αφού έχουν εκπαιδεύσει τους μικρούς μαθητές με την χρήση μάσκας, ένα ανοιξιάτικο πρωινό μαζεύουν τα παιδιά και τους λένε -" τελικά ο ήλιος δεν είναι πια φίλος μας. Πρέπει να προφυλαχτούμε από τις ζημιογόνες του ακτίνες. Από σήμερα θα φοράτε παντού καπέλα, και με συννεφιά και με βροχή και με όλους τους αγέρηδες. 

Θα τα βάλουν τα παιδάκια τα καπέλα γιατί έτσι έμαθαν πια. Χειμώνα, καλοκαίρι θα τα βλέπεις να τριγυρνούν στους δρόμους με τα καπέλα. 

Μετά από λίγο καιρό θα τα ξαναμαζέψουν και θα τους πουν, με στόμφο -" Έχουμε πρόβλημα με την μάνα γη. Με την κλιματική αλλαγή, η γη βγάζει τα δηλητήρια που την ποτίσαμε προς τα πάνω. Δεν μπορούμε πια να ακουμπάμε την γη. Πρέπει όλοι, αγόρια και κορίτσια να φοράμε δωδεκάποντα τακούνια για προφύλαξη. 

Τα παιδάκια, αφού θα έχουν μάθει πως η συμμόρφωση είναι πάντα για το καλό τους, θα τα βάλουν και τα τακούνια. 

Θα βλέπεις, εάν μπορείς να δεις από κει που θα είσαι, τα παιδάκια να τριγυρνούν σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια με μάσκες, καπέλα και τακούνια. 

Τραβηγμένο το σενάριο, αλλά δεν πιστεύω να μην έχεις προσέξει πως παρατηρείται μια προσπάθεια για ομαδοποίηση των ανθρώπων. Το ένα καλούπι θα σημάνει αυτόματα και τον μαρασμό του ανθρώπου. 

Χειμώνας - στα καθημερινά τώρα, ο χειμώνας έρχεται και δεν έρχεται. Εμείς τον περιμένουμε πάντα, ίσως γιατί μας αρέσουν οι δυσκολίες. Η φωτιά είναι μια διαχρονική παρέα για τον άνθρωπο. 

Υπάρχουν άνθρωποι που αρχίζουν τις ετοιμασίες από την άνοιξη για τον ερχόμενο χειμώνα και υπάρχουν άνθρωποι, που απλά ανάβουν το καλοριφέρ. 

Είπαμε πρέπει να σκοτώσουμε το άνθρωπο μαλθακό, εάν θέλουμε να επιβιώσουμε. Αγώνας για επιβίωση ήταν η ζωή του ανθρώπου μέχρι πριν λίγα χρόνια - εμείς τι σκατά κάνουμε; 

Οι άριστοι σου φέρνουν και δώρα, τεράστιες αυξήσεις παντού. Θα τα δεις το έργο ολόκληρο, όταν προσφέρεις σαν ζητιάνος χέρια για την σωτηρία σου...

Υ.γ. με την κουβέντα πέρασε και ο χρόνος. Περνούν τα άτιμα τα χρόνια, και δεν μας νιώθουν καθόλου. Ένα φευγαλέο όνειρο η ζωή, μα προλαβαίνουμε...