"Ο μοναχικός ταξιδιώτης"

Να λυγάς, αλλά να μην σπας. Να λιγοψυχάς, αλλά να μην τα παρατάς. Να ακολουθείς το δρόμο σου, ακόμα και όταν τον έχεις χάσει. Να παλεύεις κάθε μέρα με τους δαίμονές σου, μα τα βράδια να κοιμάσαι με αυτούς. Να κοιτάς μέσα σου βαθιά, ακόμα κι εκεί που κρύβεις τις πληγές σου.

 Να μην ξεχνά αυτούς που σου έδωσαν το χέρι, μα να λησμονάς αυτούς που σου έδωσαν το πόδι. Να μην αναζητάς το εφήμερο, αλλά αυτό που αντέχει στο χρόνο. Οι μικρές αρετές του άνθρωπου πάντα αναζητούσαν τη θαλπωρή των μικρών πραγμάτων. Το μεγαλείο την ψυχής δεν το συγκινούν αυτά, γι’ αυτό μην μένεις πολύ σε πάθη και ηδονές που τραβούν την ψυχή κάτω.

Να αδιαφορείς, αλλά να μην μισείς. Να έχεις ένα λόγο και έναν αντίλογο για ό,τι κάνεις. Να αγαπάς τον εαυτό σου όχι για εκεί ‘οπου βρίσκεται, αλλά για εκεί όπου μπορεί να φτάσει.

Όταν δεν μπορείς να βρεις συντρόφους, να πορεύεσαι μόνος σου και όταν μάθεις στη μοναξιά σου, να είσαι επιφυλακτικός με τους ανθρώπους. Όταν ξεμαθαίνεις με τους ανθρώπους, δεν μπορείς εύκολα να διαβάσεις τι κρύβει το χαμόγελό τους και η ματιά τους.

Τις νύχτες να μην κοιμάσαι, αν δεν έχεις πρώτα σχεδιάσει τα βήματα της επομένης μέρας. Και να μην παραδίνεσαι στον ύπνο, αν δεν έχεις κάνει όλα τα βήματα που σχεδίασες, αλλιώς θα μένεις πίσω.

Να μην ευλογάς, αλλά και να μην καταριέσαι. Μόνο να φτύνεις και να προσπερνάς εκεί όπου οι άνθρωποι κάνουν ακόμα γιορτές και προσευχές. Δεν μπορούμε ακόμα να βαδίζουμε σε μονοπάτια που έχουν χαθεί χιλιάδες χρόνια πριν από μας.

Να καλωσορίζεις τη μελαγχολία που θα σκεπάζει για μέρες βαριά την καρδιά σου. Να είσαι διστακτικός, όταν σου κτυπάει την πόρτα για μέρες μια ατελείωτη χαρά - μπορεί να έχεις χάσει το δρόμο σου, μπορεί να σε γέλασαν οι σειρήνες...

Να κρατάς πάντα τη ζυγαριά, όχι για τους ανθρώπους μήτε για τα κέρματα χρυσά. Να ζυγίζεις κάθε πρωί τις σκέψεις σου και πού οδηγούν αυτές τα βήματά σου. Να παρεκκλίνεις για λίγο της πορείας σου αυτό δεν είναι κακό, αλλά ποτέ μην λησμονήσεις ποιος είναι πραγματικά ο προορισμός σου.

Να ξαποσταίνεις για λίγο, αλλά να μην κοιμάσαι βαθιά, γιατί ο βαθύς ύπνος φέρνει όνειρα και τα όνειρα συχνά μπερδεύουν τον ταξιδιώτη. Πολλές φορές οι άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν τον κόσμο των ονείρων για να μην αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.

Φυλάξου και από τους δαίμονες που νομίζεις πως έχεις νικήσει. Αυτοί παραμονεύουν να σε κατασπαράξουν μια νύχτα που δεν το περιμένεις. Ο εσωτερικός μας κόσμος θα παραμένει ένα μυστήριο, όσο δεν φτάνουμε στον προορισμό μας.

Να μην θυμώνεις με τα καυτά καλοκαίρια, μήτε με τους βαρείς χειμώνες. Μονάχα να προχώρας κάτω από τον καυτό ήλιο και μέσα στα χιόνια – δεν υπάρχουν ιδανικές εποχές για τους μοναχικούς ταξιδιώτες.

Να μην ντραπείς να κλάψεις γι’ αυτά που άφησες πίσω, αλλά ποτέ μην μετανιώσεις. Δεν μπορούμε να κουβαλάμε και πολλά σε τέτοιους κακοτράχαλους δρόμους.

Και να θυμάσαι: ακόμα κι αν δεν φτάσεις στον προορισμό σου, μην μετανιώσεις που έγινες μοναχικός ταξιδιώτης. Αυτός ήταν ο κλήρος σου, δεν μπορούσες να γίνεις κάτι άλλο. Γεννήθηκες γι’ αυτό. Αν χάθηκες στα μισά του δρόμου, τι φταις εσύ γι’ αυτό;