Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2020

"οι ειδικοί στα μάτια του ερημίτη"


Απομονωμένος από επιλογή και όχι από φόβο, ο ερημίτης παρακολουθεί ξαφνιασμένος τον πανικό, που έχει φέρει στην πολιτεία ένας νέος ιός. "άραγε, θα είναι το αρχίνισμα μιας νέας εποχής; ή κάτι παροδικό και σε λίγο καιρό η πολιτεία θα ξαναβρεί τους παλιούς της ρυθμούς;

Μια γενιά παραχαϊδεμένη, μια "τυχερή" γενιά που έζησε μακριά από πολέμους, καταστροφές, πείνα και δυστυχία.  Μια γενιά σε γυάλα, ευλογημένη σε σχέση με προηγούμενες γενιές που έμοιαζαν καταραμένες, έμαθε να παραπονιέται με το παραμικρό και να μην ευχαριστιέται με τίποτα...

Λογικό είναι αυτή η γενιά να φοβάται μην βήξει, μην φτερνιστεί, μην αρρωστήσει..."

Με αυτές τις σκέψεις ο ερημίτης βγήκε από την σπήλια το πρωί και ρούφηξε καθαρό αέρα.

"Μην πυροβολείται τους ειδικούς, φώναξε δυνατά και κοίταξε κάτω, προς την πολιτεία σαν να ήθελε να τον ακούσουν. Ακόμα και ο αέρας θα μας φαίνονταν ξένος, τρομακτικός αν δεν υπήρχαν οι ειδικοί, ακόμα θα τρομάζαμε την νύχτα και θα εκλιπαρούσαμε τον ήλιο να γυρίσει πίσω.

Συνέχισε ο ερημίτης να φωνάζει παρότι ήταν μονάχος του, εγώ υποκλίνομαι στους ειδικούς - μα τους θέλω λοξούς, αντικοινωνικούς, να περνούν της ζωές τους στα υπόγεια της γνώσης για να φέρνουν σε εμάς το φως! - τι δουλειά έχει ο ειδικός με τα κοπάδια;

Αχ αυτή η λίγη δημοσιότητα, η ανάγκη του ανθρώπου να βγει από την αφάνεια μπορεί να καταντήσει και τον ειδικό, γραφικό. Κοιτάζει τα υπόγεια που δεν τον ήξερε κανείς, δεν θέλει να γυρίσει πάλι εκεί. Τώρα όλοι κρέμονται από τα χείλη του.

Μπλεγμένος σε κάτι πρωτόγνωρο, πρωταγωνιστής σε έργο που δεν γνωρίζει,  δεν καταλαβαίνει πως στην πολιτεία το κυνήγι της δημοσιότητας καταντά παρανοϊκό - δεν τον νοιάζει που στην καρεκλά πριν από αυτόν κάθονταν ξέκωλα, ψεύτες και υποκριτές.

Δεν καταλαβαίνει πως στην ανάγκη του να βγει στο γυαλί το στόμα του παίρνει τρομακτική μορφή,  αυτοαναιρείται, αλλά συνεχίζει να μιλά σαν να έχει το αλάθητο  του Πάπα.

Δεν μπορεί οι μάσκες να έγιναν εποχικές, σαν την γρίπη - την άνοιξη δεν τις φοράμε, στο τέλος καλοκαιριού, αρχές φθινόπωρου γίνονται υποχρεωτικές ακόμα και για τα μικρά παιδιά. 

Ο ειδικός είναι για να κατευνάζει, όχι για να τρομάζει...

Κι όταν επιτροπή των σοφών αρχίζει και μιλάει για ψευτοεπιστήμονες, συνωμοσίες και κυνήγι μαγισσών, ίσως βαθιά μέσα τους ξέρουν πως δεν πείθουν. Εσύ πες αυτά που έχεις να πεις και γω θα καταλάβω - αλλά θέλω να μου επιτρέπεις να "κοιτάξω" κι αλλού. Αν όχι, υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από το θανατικό, που πρέπει και εσύ να παραδεχθείς πως είναι πιο λαιτ."

Σταμάτησε ο ερημίτης, σαν να κουράστηκε και τράβηξε για το δάσος. " αλίμονο, σκέφτηκε υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τίποτα για την φύση, δεν έχουν ακούσει τον ποταμό, δεν έχουν κάτσει κάτω από δεντρό να ξαποστάσουν...

Υ.γ.1 σανοφάγοι εναντίον ψεκασμένων, κοροναλάτρες και κορονομάχοι, αρνητές και πρόθυμοι. Αντανάκλαση μιας κοινωνίας που νοσεί βαριά πριν τον κορονοϊό, αλλά δεν είδα κανέναν ειδικό τότε, να φωνάζει για τις κατάλληλες μάσκες...

Υ.γ.2 όταν η λύση μπορεί να αποδειχθεί χειρότερη από το πρόβλημα, τότε ίσως υπάρχει πρόβλημα.

Υ.γ. 3 να προσέξουμε γιατί το χειρότερο είδος ανθρώπου για τον Νίτσε ήταν αυτοί που επιθυμούν "ζωή με κάθε τίμημα"

Υ.γ.4 στον Ζαρατούστρα ο Νίτσε μιλάει για "ανάπηρους από την ανάποδη", ας το διαβάσουν οι ειδικοί...

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου