Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Δημιουργώ άρα υπάρχω"



Ποιος διαβάζει βιβλία πια; ποιος ξεφυλλίζει σελίδες ψάχνοντας για φως στα σκοτάδια; ποιος ρίχνεται σε ένα βιβλίο, ζητώντας ένα κομμάτι γνώση, όπως ο πεινασμένος γυρεύει το ψωμί;

Ποιος γράφει βιβλία πια; ποιος ξενυχτά γεμίζοντας λεύκες κόλες; ποιος αποτυπώνει με πόνο, ένα μέρος της ψυχής του, σε ένα κενό χαρτί; ποιανού τα δάκρυα αφήνονται να πέσουν, για να γεμίσουν ένα βιβλίο; ποιανού το αίμα σφραγίζει, ανεξίτηλα ένα βιβλίο; 

Στις μέρες μας λίγοι είναι αυτοί, που θα ανοίξουν ένα βιβλίο, ακόμα λιγότεροι αυτοί, που θα γυρέψουν με πάθος, χαμένες αλήθειες μέσα σε ένα βιβλίο.

Γεμίσαμε τεχνοκράτες, μονοδιάστατους ειδικούς, ανίκανους να μιλήσουν σε καρδιές, να αγγίξουν ψυχές - τα ράφια των βιβλιοθηκών κατακλύζονται από παραμύθια για μικρούς και μεγάλους.

Δεν υπάρχει χώρος, χρόνος και πάθος για συγγραφή μεγάλων βιβλίων. Θέλουμε μικρά και ρηχά βιβλία - όπως τα όνειρα μας. Οι καρδιές μας μπούχτισαν από θαλπωρή και απεχθάνεται κάθε βιβλίο που φέρει σκληράδα στις σελίδες του. 

Στο βάθος της σπηλιάς υπάρχει μια βιβλιοθήκη, αν περάσει κανείς από δω πάνω και έχει όρεξη να ανοίξει κάνα βιβλίο. Τα κοιτάζω πια, δεν τα διαβάζω, αλλά όταν τα διάβασα σαν κάτι μέσα μου να άλλαξε. Δεν με οδήγησαν αυτά στην σπηλιά, αλλά δεν είναι και βιβλία των πόλεων.   

Το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι - η γέννηση του αντιήρωα, που θα αποδειχτεί πως έχει πιο πολλά να πει από του φτιασιδωμένους μεγάλους ήρωες. 

Η πανούκλα του Άλμπερτ Κάμυ - επίκαιρο και διαχρονικό.

Άπαντα του Ηράκλειτου - του σκοτεινού φιλόσοφου - που προσπάθησε και πέτυχε να χωρέσει μεγάλη γνώση σε λίγες λέξεις.

  






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου