"Πάσχα στην σπηλιά"

Αλλάξανε η αγέρηδες και φέρανε μια καταχνιά μέσα στις πόλεις μας - μείνετε στα σπίτια σας να προφυλαχτείτε, φώναξε ο πιο συνετός." Ο αγέρας μυρίζει θανατικό, κλειδαμπαρωθείτε, αν θέλετε να σωθείτε".

Αυτά τα νέα έφτασαν στα αυτιά του ερημίτη, από την Μεγάλη Πολιτεία και η καρδιά του μελαγχόλησε. Ακόμα έμαθε πως πάρθηκαν και αυστηρά μέτρα για τους παράτολμους, μα και τους αφηρημένους. 

Τα φιρμάνια ανακοινώνονταν και άλλαζαν καθώς άλλαζαν οι αγέρηδες. "Τώρα εξηγείτε, σκέφτηκε ο ερημίτης, γιατί αυτή η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν τόσο μουγκή - σημεία των καιρών; η αυτός ο αγέρας είναι τόσο μολυσμένος, όσο λένε.

Αλλά η πίστη δεν είναι μικρό πράγμα, για να μπαίνει σε καλούπια - πόσοι έχουν ριχτεί στα θηρία για την πίστη τους. Χωρίς να τους σπρώξει κανείς, εν πλήρη γνώση τους, για να κρατήσουν τα κλειδιά του Παραδείσου. 

Και ο Πρώτος των Πρώτων κάποτε Σταυρώθηκε για αυτούς τους πιστούς, είναι βαρύ να ζητάς από αυτούς να μην συμμετέχουν στην εβδομάδα των Παθών του. Βέβαια η πίστη στις μέρες μας έχει γίνει επιφανειακή, όπως τόσα άλλα πράγματα.

Αλλά και το φιρμάνι αν υπογράφεται για την προστασία του κοινωνικού συνόλου πως να το αμφισβητήσεις; 

Θα είναι σοβαρά τα πράγματα, σκέφτηκε για να μην αφήσουν, να φωτίσει τα σπίτια και τις καρδιές των πιστών το Άγιο Φως...

Οι προθέσεις θα ξεκαθαρίσουν κάποια στιγμή, όταν θα αλλάξει ο αγέρας και θα φύγει η καταχνιά από την Μεγάλη Πολιτεία. Το τι θα αφήσει η καταχνιά πίσω της, είναι μεγάλη ιστορία...

Πάντα οι αρχόντοι, ψάχνουν ευκαιρίες για να αποκτήσουν όλο και περισσότερες εξουσίες και πάντα ο λαός βρίσκει τρόπο να μην αφήνει ολοκληρωτικά τις τύχες του στα τερτίπια της εκάστοτε εξουσίας - ελπίζω όταν περάσει το θανατικό, να μην έχει αλλάξει αυτό". 

Με αυτές τις επίμονες σκέψεις πέρασε ο ερημίτης την Μεγάλη Εβδομάδα - χρόνια δω πάνω στις ερημιές, ούτε είχε βρει Θεούς, μα ούτε τους είχε χάσει. Μα είχε μάθει να σέβεται την πίστη των ανθρώπων. " έτσι δίνουν κάποιο νόημα στην ζωή τους" συνήθιζε να λέει.

Είχε βγει για έναν μεγάλο περίπατο και ξεχάστηκε, πέρασε η ώρα και όταν γύρισε στην σπηλιά του είχαν φτάσει μεσάνυχτα. Άναψε γρήγορα τη φωτιά, να ψήσει κάτι για την ήμερα. Τα ήθη και τα έθιμα μας τα άφησαν κάποιοι και είναι χρέος μας να τα παραδώσουμε σε αυτούς που έρχονται - αλλιώς το κουβάρι που δένει τον κόσμο θα ξεφτίσει. 

"Καλή Ανάσταση, γέρικη σπηλιά, Καλό Πάσχα μοναδική μου συντρόφια. Ο άνθρωπος πάντα βρίσκει τρόπους και ξορκίζει το κακό, εύχομαι όταν περάσει κι αυτό το θανατικό, να κάνει μια επαναξιολόγηση αξιών".